TÜREYİŞ DESTANI:

​

Kayra Han: “Artık sen günahlı oldun. Bana karşı geldin, kötülük düşündün. Bundan sonra sana uyanlar, senin gibi kötülük düşünenler senin gibi kötü kişiler olacak. Bana uyanlarsa iyi ve pak kişiler olacak. Güneş ve aydınlık yüzü görecek. Bundan sonra senin adın Erlik olsun.

Günahlarını benden saklayanlar senin adamın olsun. Günahlarını senden saklayanlar benim adamlarım olsun.” dedi.

​

Erlik ’in canı sıkıldı. Hele bir gidip şu insanı göreyim dedi. Kalabalığın yanına vardı. Erlik, “Kayrahan bunları nasıl yarattı acaba? Bunlar ne yer ne içer? “ diye düşündü. İnsanlar ağacın yemişlerinden yemeye başlamıştı. Erlik baktı ki insanlar ağacın yalnızca bir yanındaki yemişleri yiyorlar. Öteki yanındakilere elini sürmüyorlar.

İnsanlara bunun nedenini sordu. İnsanlar şu yanıtı verdi. “Tanrı bize o yandaki yemişlerden yemeyi yasakladı. Biz yalnızca tanrının izin verdiği ağacın gün doğusundaki yemişlerden yiyoruz.” Erlik insanlardan Doğanay denilen erkeğe yaklaştı. Ona “Kayrahan size yalan söylemiş. Asıl yasakladığı yemişlerden yemeniz gerekir. Onlar daha tatlıdır. Bir deneyin göreceksiniz.” dedi.

​

Türk mitolojisinde, Türeyiş Destanı’ndaki anlatım göksel metinlerdeki gibi sembollerle anlatılmıştır. Âlemlerde Allah’ın yarattığı çeşitli formlarda varlıklar vardır. Şeytan, madde üzerinde egemen olan bir varlıktır. İnsan yaratılan yeni bir bedenli varlık olarak madde âleminde yerini alır. Ancak şeytan, insan ondan sonra yaratıldığı halde Allah’ın ruhundan üflenmiş, dünyaya hükmeden halifeler olmasına karşı olur. Allah’a bir şekilde insanın, bu şerefi hak etmediğini kanıtlamak ister. Bunun için insana daha tanıyamadığı, bilmediği yerden yaklaşır. Nefsine seslenir âdemoğullarının.

​

Bir önceki yazımda, Tevrat ve İncil'de yer alan "Bilgelik Ağacı'ndan" bahsetmiştim. Şeytan, insanın bu ağaca yaklaşmasını bekler. Bu ağacın Kur’an’daki adı Zakkum Ağacıdır. İnsan, Bilgelik ağacına yaklaştığında, şeytan onlara nefsini tanıtır. Yani küçük bir çocuk gibidir insan. İlk defa öfkesi, korkusu, şehveti ile tanışır. Tabi ki madde ile de tanışır. Onun süsüne, püsüne aldanır. Zamanla, maddeden (fizik, kimya, matematik) yararlanmayı, bilimi öğrenir. Ancak iblis insana bunları sunarken bunun ile Allah’ın sistemine başkaldırmayı aklına koyar. İnsan’ a tanrılar, malikler olmayı vadeder.

​

Şeytan ona vesvese vermiş ve demişti ki: Ey Âdem! Sana ( yediğin takdirde ebedileşeceğin) ebediyet ağacını ve tükenmeyecek mülkü göstereyim mi? Taha /120

Ondan yediler, edep yerleri kendilerine göründü ve cennet yapraklarıyla üzerlerini örtmeye başladılar. Âdem, Rabbine isyan etti, şaşırdı. Taha/121

​

Şeytan, Âdem’e hayatına kimseden emir almadan ve kurallara uymak zorunda kalmadan tanrı gibi olabileceğini fısıldadı. Misal telepati yapmasına gerek yoktu. Onun yerine telefon bu gereksinimini karşılayacaktı. Allah’ın gücüne ihtiyaç olmadığını onları madde de var edip aynı güce ulaşabileceklerini söylediler. Yani şuan teknoloji dediğimiz şeyi, vasıta kılarak bunun mümkün olduğuna inandırdılar.

​

İnsanlar bunun üzerine şeytanın yalanlarına kanıp nefislerine pek cezbedici gelen Bilgelik Ağacı’ndan beslenmeye başladılar. Bu ağaçtaki güç insanın nefsini doyuruyor ve iştahını her geçen gün biraz daha kabartıp, azgınlaştırıyordu.

​

Saffat 62-66: Allah buyurur. Şimdi iyi düşünün! Cennette böyle bir kabul ve ağırlanma mı daha iyidir, yoksa cehennemlikleri bekleyen zakkum ağacı mı?

Biz onu zalimler için bir imtihan ve azap sebebi kıldık.

O, kızgın alevli cehennemin ta dibinde bitip çıkan bir ağaçtır.

Meyveleri, şeytanların başları gibi korkunç ve tiksindiricidir.

Cehennemlikler bundan yer ve karınlarını tıka basa bununla doldururlar.

​

İnsanların geride bıraktıkları ağaç ise Hayat (Tuba ) Ağacıdır. Varoluştan bu yana bütün ilmin kaynağı ve bütün bilginin saklandığı, ruha ait olan Levh-i Mahfuz’dur. Çağlar çağı bütün bilgelik orada toplanır ve onun bağlı olduğu insana akar. Kur’an’da sembolik olarak zeytin ağacına benzetilen bu ağaç gerçek adıyla Tuba Ağacı olarak anlatılır.

​

RAD 29:  İman edip salih amellerde bulunanlara, onlara Tuba (Cennet Ağacı) ve hakikatlerindekini yaşamanın güzelliği vardır.

HADİS: Tuba cennette bir ağaçtır. Büyüklüğü yüz yıllık yer tutar ve cennet elbisesi de onun tomurcuklarından yapılır.

Marifetname ‘de ise şöyle geçer. Hak Teâlâ sidretül münteha’da büyük bir ağaç yaratmıştır. Ona “Tuba Ağacı” derler. O öyle bir ağaçtır ki kökü arşta dalları aşağıdadır.

​

Yani köklerimizle bağlıyız yaratana. Tıpkı anne karnındaki halimiz gibi. Şöyle ki, anne karnında göbek kordonu bağlantısıyla bütün ihtiyacımız karşılanırdı. İşte, Rabbimizle olan bağlantımızda bu şekildedir. İlim, güç oradan gelir. Zamanında dinlediğimiz efsaneleşmiş insanların kerametleri gerçekti. Onlar öze ulaşmış, madde dünyasından çıkmayı başarmışlardı.

​

Ölüyü diriltmek, telepati ile iletişim kurmak, tayy-ı mekân yapmak ve daha nicesi insanda var olan özelliklerdi. Oradayken birlik bilinci vardı. İnsanların kalpleri dostlukla birbirine yakınlaştırılmıştı. Birbirleri arasında düşmanlık, haset, riya, gıybet, hiddet ve şehvet yoktu. İnsan tertemiz ve Allah’ın yüce ruhunu taşımakla şereflendirilmişti. Madde de vücut bulduğu için onun gereksinimlerini de karşılıyordu ancak edep giysisini çıkarmadan. Varoluşuna yakışmayanı Rabbi ona yasaklamıştı. İnsanı onursuzlaştıracak her davranış ve aşırı uçlarda yaşamak insana haram kılınmıştı. İnsan şerefli bir varoluştu, ona göre olan her eylem, maddeden alacağı nimet ona helaldi.

​

Ey iman edenler, Allah’ın size helal kıldığı, dünyanın güzel nimetlerinden yararlanın ve bunları kendinize daha dindar olabilme sebebiyle haram kılmayın. Allah’ın nimetlerinden yararlanma hususunda aşırılığa kaçmayın. Çünkü Allah aşırı gidip sınırları aşanları sevmez. Maide /87

​

İnsan, şeytana uyarak değiştirdi hakikatini, artık çırılçıplaktı. Ama bu çıplaklık elbisesizlik değildi. İnsanın edep elbisesini çıkarmıştı şeytan.

​

Araf 26: Ey Âdemoğulları! Şu bir gerçek ki size, ayıp yerlerinizi örtecek ve süs olacak bir elbise indirdik. Edep elbisesi ise daha hayırlıdır. İşte bu Allah’ın ayetleridir. Düşünüp, öğüt almaları umuluyor.

Araf 27: Ey Âdemoğulları! Şeytan, ana-babanızı, edep yerlerini onlara göstermek için elbiselerini soyarak cennetten çıkardığı gibi, sakın size de bir fitne musallat edimesin.

​

Aslında insan cennetten kovulduğu gibi dünyadan da kovdurulmaya çalışılıyor. Şeytanın oyunu ve fitnesi bitmiyor. Bu zamanın âdemleri biziz ve zakkum ağacına yanaştıkça ki bu bir imtihan aracıdır hep kaybediyoruz savaşı. Tekrar eden döngülerin sonundayız. Kendini bilmez şeytan sözcüleri “hadi tanrıcıklar olalım.” diyorlar. Ademin yerinde olsaydık ne yapardık acaba ? diye sormamıza gerek yok herhalde. Zakkum ağacının meyvesinden yemeye devam. Para, mal mülk, şehvet, evlat sunarak sevdirirler materyal âlemi, tutsak ederler Âdemi. Sonra hadi tanrıcıklar olalım diye teknolojiyi kullanarak yaratırlar sanal bir âlem. Sanal dünyada beyinlerinize takmak için çipler yaparlar. Koşarak kurtuluş diye cehenneminize girersiniz. Haberiniz bile olmaz.

İnsan topraktan yaratılmıştır çünkü bu madde boyutunda yaşaması amaçlanmıştır. Ancak madde bilgisine ulaştığında onunla Allah’a şirk koşmamalı, Rabbine isyan etmemelidir.

​

Nefsini yenmeden bu teknolojiye sahip olan insan hep kendi sonunu getiriyor. Elindeki güçle kimseye bağlı olmadığından her istediğini yapabilen insan Hiroşima’ya attığı bomba gibi bilinçsizliğinin sonucunda, yaratığı ve yaratamadığı şeyleri yok ediyor. Bugünkü araştırmalar Mayaların, Atlantis’in hep doğal olmayan atom bombası etkisine benzer bir patlamayla yok oldukları bilgisine ulaşmış durumda. Bin yıllar içinde gayet geride olan teknolojinin bir on yıl içinde zirveye ulaştığını görüyoruz. Birdenbire teknolojideki bu sıçramanın doğal olmadığı aşikâr. Çoktan zakkum ağacının meyvelerinden yemeye başlamışız ve onun zararlarından “İnsanı Kamil” olmadan kurtulamayız.

​

Tabii ki burada anlatmak istediğim şey bir teknoloji, bilim ya da akıl karşıtlığı olarak algılanmamalı. Nefsini yenmeden bu teknolojiye sahip olan insanlığın taşıdığı yüksek tehlikeye işaret etmektir. Şeytan, insanın kendini tanrı gibi görebilmesini sağlamak için teknolojiyi araç olarak kullandırırken, onu zararlı bir şekilde kullanmaya yönlendiriyor. Özetle; her olay ve işte, rabbimize dayanıp sormadan doğru kararlar alamayız. Şu anda bir çocuğun eline bomba tutuşturmuş gibiyiz. Meraklıyız, hevesliyiz, hırslıyız, açgözlüyüz. Sonuç tabii ki belli. Bomba bu çocuğun elinde tekrardan patlar. Şeytanın pek yorulmadığı ortada. O gösterir, teşvik eder sonra yoldan çekilir. İnsan bilinçsizliğiyle kendi kendine zulmeder.

​

İbrahim 14/22: İş olup bittikten sonra şeytan da şöyle diyecek: Şüphesiz ki Allah size gerçek bir söz verdi, ben de size bir söz verdim ama sözümde durmadım. Zaten benim sizin üzerinizde bir otoritem de yoktu. Yalnızca ben çağırdım, siz de bana icabet ettiniz. Öyleyse beni kınamayın. Yalnızca kendinizi kınayın. Ne ben sizi kurtarabilirim ne de siz beni kurtarabilirsiniz! Gerçek şu ki; daha önce beni Allah’a ortak koşmanızı da reddetmiştim. Şüphesiz ki zalimlere can yakıcı bir azap vardır.